Dobrzański Mirosław (1848–1914), poeta, publicysta, działacz społeczny, syn Aleksandra i Józefy z Marchwińskich, ur. się 26 II we Włostowicach obok Puław. Po ukończeniu w r. 1867 gimnazjum filologicznego w Piotrkowie, przez dwa ostatnie lata istnienia Szkoły Głównej w Warszawie (lata szkolne 1867/8 do 21 VI 1869) uczęszczał na wydział prawa i administracji, później na wydział prawny rosyjskiego już Uniwersytetu Warszawskiego. Czas jakiś zajmował się rolnictwem na wsi, oddając się zarazem poezji, publicystyce i pracy społecznej. Następnie jako aplikant pracował w Sądzie Okręgowym w Piotrkowie.
W r. 1878 objął na własność i redagował odtąd przez lat 29 czasopismo »Tydzień«, założone w Piotrkowie w r. 1873. Był to jedyny wówczas organ gub. piotrkowskiej, w której obrębie znajdowała się Łódź i Zagłębie Dąbrowskie. Połączenie w osobie D-go prawnika, ziemianina, poety i publicysty sprawiło, że pismo było prowadzone ideowo, poważnie i poczciwie, pomimo braku środków materialnych i niesłychanych szykan ze strony funkcjonariuszy cenzury i administracji. Nawet przy takim surowym nadzorze w r. 1885 sekwestrator rządowy wyegzekwował od redaktora 150 rb. kary administracyjnej za wydrukowanie ocenzurowanego artykułu. Praca obywatelsko-redaktorska była w tych warunkach po prostu torturą. »Tydzień« był jednym z najlepiej redagowanych pism prowincjonalnych. Dla swego wydawnictwa zorganizował jedyną polską drukarnię w Piotrkowie. W pracy redaktorskiej i społecznej wspierała D-go żona, Emilia z Karczewskich (1853–1925), dostarczając przekładów utworów literackich, dodawanych bezpłatnie do pisma. Była ona nauczycielką i od r. 1881 prowadziła pensję żeńską, zamkniętą w r. 1883 przez kuratora Apuchtina. »Tydzień« został zawieszony w r. 1906 przez gen. gubernatora Skałłona, a wkrótce potem »z powodu szkodliwego kierunku« całkowicie zamknięty.
Pierwsze próby poetyckie D-go drukowały warszawskie »Kłosy«, później »Niwa«; osobno wyszły nacechowane głębokim liryzmem i uczuciem narodowym Wstępne akordy (W. 1871), Poezje (Kr. 1879), Pusta noc (W.-Kr. 1906). Piękny przekład »Cyganów« Puszkina wyszedł w »Taniej Bibliotece A. Wiślickiego« (W. 1881). Według słów P. Chmielowskiego D. celował pięknym językiem i stylem potoczystym. W początkach r. 1905 jako przedstawiciel ziemi piotrkowskiej D. jeździł do Petersburga w delegacji z memoriałem Tyszkiewicza o spolszczenie szkolnictwa w zaborze rosyjskim. Zmarł 3 XII 1914.
Wspomnienia osobiste. Wiadomości od syna D-go. Korbut, Literatura polska, IV; W. Enc. Il.; »Czas« nr 272 z r. 1915; »Tyg. Il.« 1889, półr. II, s. 212. – B. Narodowa: Zbiory Rapperswylskie nr 2168; Arch. Ośw. Publ.: Akta Kom. Rząd. Spraw. wewn., duch. i oświec. publ. nr 2306 vol. II. Chmielowski P., Zarys najnowszej literatury polskiej, 1895.
Walerian Karwasiński